Η όμορφη τσιμεντούπολη...

Δεν μπορώ να διανοηθώ καλοκαίρι χωρίς την απόλυτη χαλάρωση κάτω από τη σκιά ενός δέντρου. Τα καλοκαίρια μου συνηθως τα περνούσα στο χωριό του πατέρα μου όπου στη βεράντα είχε μια μηλιά. Θυμάμαι μαζευόμασταν εκεί όλα τα πιτσιρίκια μετά το μεσημεριανό φαγοπότι και παίζαμε ψιθηριστά μην τυχόν και ξυπνήσουμε τους γονείς μας. Απέραντη ησυχία και μόνο τα τζιτζικάκια και τα σιγανά γελάκια μας ακούγονταν..Ηταν από τις πιο χαλαρωτικές στιγμές της ημέρας ακόμη και για μας που δεν κουραζόμασταν ποτέ από το παιχνίδι .Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τη δροσερή και χαλαρωτική δροσιά ενός όμορφου δέντρου. Γι αυτό φρόντισα να έχω δίπλα μου ένα -δυο δεντράκια ίσα που να χωράνε στον μικρό μου κήπο ώστε να έχω δίπλα μου αυτή την μικρή πολυτέλεια όχι μόνο για μένα αλλά και για τα δικά μου παιδιά που θα νιώθουν ένα με τη φύση
Εκει λοιπόν που κάθομαι και ποτίζω τη μυρωδάτη μου λεμονιά και περιμένω καρτερικά να μεγαλώσει και να μου δώσει τους ξινούς καρπούς της αλλά και τη δροσερή σκιά της , παρακολουθώ τη νέα γειτονιά που δημιουργείται. Νέες κατοικίες με στιλ και γούστο. Φταγμένες για να ικανοποιήσουν το ανικανοποίητο της ψυχής και όχι την πραγματική ανάγκη ενός δικού σου σπιτιού. Τα καινούρια σπίτια φτιάχνονται για να αναδείξουν τον πλούτο και το χρήμα της οικογένειας. Καί όσο πιο πολλά κάνεις τόσο πιο ικανός είσαι άρα ανώτερος και αποδεκτός.

Πραγματικά όμως αναρωτιέμαι..κάθε μέρα παραπονιόμαστε για την κλεισούρα και το πνίξιμο των μεγαλουπόλεων , όπου τα σπίτια είναι χτισμένα το ένα δίπλα στο άλλο μην αφήνοντας ούτε μια λωρίδα ουρανού να φανεί. Κάθε μέρα παραπονιόμαστε για την άτιμη κοινωνία που δε συντέλεσε στο να αποκτήσουμε όμορφες και αεράτες πόλεις γεματες πράσινο και γρασίδι.

Όταν όμως έρχεται η σειρά μας να βάλουμε το λιθαράκι μας στον τόπο που θα μείνουμε , στη γειτονιά όπου θα ζήσουμε εμείς και θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας, κοιτάμε μόνο την πάρτη μας και τη φίρμα μας. Σπεύδουμε νακάνουμε όλα εκείνα που θα αναδείξουν τα λεφτά μας και την υποτιθέμενη κουλτούρα μας.Φτιάχνουμε σπίτια τίγκα στο τσιμέντο εκμεταλλευόμενοι μέχρι και το τελευταίο τετραγωνικό για να φτιάξουμε το τέλειο σαλόνι, την τέλεια κουζίνα , ιδανικό μπαλκόνι..κλείνοντας ημι-υπαίθριους και όλα αυτά χωρίς ουτε μια σταγόνα πράσινου. Λες και τα 4-5 τετραγωνικά επιπλέον θα μας δώσουν την ικανοποίηση που μας λείπει. Θα εκλπηρώσει το όνειρο χρόνων και θα αναδείξει την προσωπικότητά μας! Και αφού κάνουμε όσα επιθυμήσουμε΄αγνοώντας τους κανονισμούς και πάντα λειτουργώντας με τη νοοτροπία του <<ωχ αδερφέ..εγώ να΄μαι καλα>>θα θυμηθούμε ξανά να κατηγορήσουμε κάπόιον για την κατάντια που μας δέρνει..